Contactpersoon en coördinator N O A B E R S T E E 

Janna Hofstede

G.N. Schutterlaan 11 - 9797 PA  Thesinge

Telefoon (050) 302 2475 - Mail Janna

1 januari 2014, Nieuwjaarsdag. EEN NIEUW BEGIN! 

Het jaar 2013 ligt achter ons, en om diverse redenen zetten we daar graag een dikke streep onder. Persoonlijk ben ik blij en dankbaar dat een goede gezondheid mij het afgelopen jaar, uiteindelijk toch niet in de steek heeft gelaten. Ik heb geluk gehad, maar er zijn anderen die dit geluk helaas niet hebben gekend. Ik wens jullie samen met jullie gezin, familie en overige dierbaren veel kracht, moed en sterkte.

Liefde, vreugde of verdriet,

wat op je weg komt weet je niet,

dus kijk maar niet te ver vooruit,

het heeft geen nut,

je ziet geen fluit!

Toon Hermans

Nieuwjaarsdag is de dag, dat we een NIEUW BEGIN willen benadrukken. De dag dat alles wat we de laatste jaren samen hebben opgebouwd, niet als een kaartenhuis in elkaar laten vallen. De dag dat we trots doorgaan op de ingeslagen weg en enthousiast aan de slag gaan met nog niet uitgevoerde ideeën, suggesties en plannen.

En dat doen we vanaf vandaag, onder onze nieuwe naam: N O A B E R S T E E 

Ik wens u alle goeds voor het nieuwe jaar.(pdf) Hopelijk mogen we in goede gezondheid ons levenspad vervolgen, zodat we samen weer kunnen genieten van de inloopochtenden, themabijeenkomsten, etentjes, uitstapjes, kerstdiner en alle andere activiteiten. Wat ons levenspad ook mag zijn, laten we het vol hoop en vertrouwen toegemoet treden. Het hoofd omhoog, met welgemeende positiviteit, optimisme, oprechtheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid.

Ik hoop u woensdagmorgen 15 januari tussen 09.00 en 11.30 uur weer te ontmoeten bie N O A B E R S T E E  in dorpshuis Trefpunt.

Tot ziens. Het ga u goed!

Janna Hofstede, contactpersoon en coördinator N O A B E R S T E E 

Bereikbaar via telefoon (050) 302 2475 of mail Janna

Dag. 

Dag,

"Dit is geen project dat over bewoners wordt uitgestort, maar samen met dorpsgenoten wordt uitgevoerd. Dit betekent: goed luisteren naar wat er in de buurt echt nodig is. Alleen dan kun je de dorpsstructuur versterken". Met deze woorden geeft de voorzitter van de stuurgroep, Hans Wortmann van de Rijksuniversiteit Groningen, op 4 februari 2011 het officiële startsein voor het driejarig pilot project 'De Verzoamelstee' in het dorpshuis van Thesinge. Aldus de project nieuwsbrief van maart 2011. 

31 december 2013. Oudejaarsdag.

De dag dat er in Thesinge officieel een einde komt aan het pilot project de Verzoamelstee.

Een dag om even bij stil te staan. Terug te kijken naar datgene wat voorbij is, en vooruitblikken naar datgene wat komt. Terugkijken is gemakkelijk. Dat is geweest, we kunnen er niets meer aan veranderen. Achteraf weten we pas of we het goed hebben gedaan en voor de toekomst is het te hopen dat we hebben geleerd van onze fouten en tekortkomingen. Als in een film zie ik tweeënhalf jaar van het pilot project de Verzoamelstee in een razendsnel tempo voorbij trekken. Ik zie vele hoogtepunten, maar helaas ook een paar diepe dalen. Zo bleek een goede en langdurige samenwerking tussen Thesinge en het projectteam een illusie. Ien Taisn doun we t zulf! Deze lijfspreuk, met daarbij een betrokken, maar kritische kijk en houding van de Thesingers, bleek geen goede combinatie met de niet goed functionerende projectorganisatie. En hoewel de meningen er over verdeeld waren, bleef daarnaast een enkeling roepen dat ze niet betrokken waren en we niets van hen hoefden te verwachten.

Door mijn betrokkenheid, groot verantwoordelijkheidsgevoel en perfectionisme, heb ik het mezelf als Verzoamelstee medewerker, maar ook anderen, niet altijd gemakkelijk gemaakt. Maar als beloftes en afspraken niet worden nagekomen, ik acht maanden geen salaris ontvang en daardoor, in verband met mijn WW-uitkering, niet meer geloofwaardig overkom bij het UWV, dan is er voor Thesinge toch alle reden om richting het projectteam en de voorzitter van de stuurgroep, van ons te laten horen? Ik moet toegeven dat ik dan niet de gemakkelijkste ben. Uiteindelijk heeft Thesinge in mei 2012 de stekker uit het pilot project getrokken. Wat volgde, was een extern onderzoek. De rest is geschiedenis. Niets meer dan een vage herinnering, die uiteindelijk als een nachtkaars zal doven. 

Samen met de senioren en vele andere dorpsgenoten, bleven we geloven in de weg die we samen waren ingeslagen. En tweeënhalf jaar later bleek het de goede weg te zijn. Of het nu op een inloopochtend of themabijeenkomst was, we genoten iedere woensdagochtend van ons samenzijn en de prettige samenwerking met andere dorpsgenoten. In verband met Eveline Hage haar promotieonderzoek, vielen in 2013 alleen de inloopochtenden en themabijeenkomsten onder de vlag van de projectorganisatie. Ik kreeg uiteindelijk een jaarcontract van 6 uur per week en zaalhuur Trefpunt werd betaald vanuit de projectorganistatie. Op deze manier was Thesinge dus toch weer bij het project betrokken, al was het met een flinterdun lijntje. De rest deed Taisn zulf! Thesinge heeft zelf invulling gegeven aan uitbreiding van de activiteiten, zoals noaberschap, computerstee, uitstapjes en etentjes. Sommige senioren hebben op eigen kosten een laptop of iPad aangeschaft en voor het eerst kennis gemaakt met de digitale snelweg. Anderen hebben de helpende hand aangepakt van vrijwillige dorpsgenoten om hen persoonlijk te ondersteunen met hun computervragen. Meer dan 50 personen waren deelgenoot van Janneke Vos haar boeiende lezing, en 32 belangstellenden hebben genoten van een prachtige vaartocht op het Oldambtmeer. 

Het hele jaar 2013 is Thesinge vanuit de projectorganisatie nergens over geïnformeerd. Nieuws, uitnodigingen, informatie, bijeenkomsten, promotiefilmpje, over niets werd Thesinge op de hoogte gebracht. Thesinge leek alleen op papier mee te doen aan het pilot project. Totdat,….totdat er geoogst kon worden, de vragenlijsten weer rond moesten of er goeie sier gemaakt moest worden richting geldschieters en andere nauw betrokkenen. Dan was Thesinge in de ogen van de projectorganisatie ineens wél een volwaardige partner. En zo komt er 31 december 2013, in Thesinge officieel een einde aan het driejarig pilot project de Verzoamelstee. 

Om het officiële einde te benadrukken, zal Thesinge na 31 december 2013, op geen enkele manier meer medewerking verlenen aan het pilot project de Verzoamelstee. Ook niet met vragenlijsten of andere zaken die verband houden met het promotieonderzoek van Eveline Hage. 

Samen zijn we trots op alles wat we met eigen kracht, inzet, doorzettingsvermogen en middelen, in Thesinge hebben bereikt! 

Mijn taak en verantwoordelijkheid als Verzoamelstee medewerker in Thesinge zit er bijna op. Hartelijk dank voor het in mij gestelde vertrouwen. 

Met het einde van het jaar 2013, sluit Thesinge tevens, officieel en definitief, het pilot project de Verzoamelstee.

Ik wens u fijne kerstdagen en een gezellige jaarwisseling.

En 1 januari 2014? 

Nieuwjaarsdag, wens ik u een gelukkig en vooral gezond Nieuwjaar. 

Nieuwjaarsdag is de dag, dat we een nieuw begin willen beklemtonen. De dag dat alles wat we samen hebben opgebouwd, niet als een kaartenhuis in elkaar laten vallen. De dag dat we trots doorgaan op de ingeslagen weg en enthousiast aan de slag gaan met nog niet uitgevoerde ideeën, suggesties en plannen.

Ien Taisn doun we t zulf!

En dat doen we vanaf 1 januari 2014, onder onze nieuwe naam: Noaberstee 

Een vertrouwd stee in dorphuis Trefpunt en een mooie aansluiting op onze digitale rubriek ‘noaberschap’ op Thesinge.com. Noaberstee blijft dé plek om noabers, jongeren en leeftijdsgenoten te ontmoeten. Om te praten met mensen die je verstaan als je het over vroeger hebt. Die je begrijpen wanneer het over ouder worden gaat en je in de herfst van je leven bent. Die empathie voelen wanneer je na vele jaren samenzijn definitief afscheid moet nemen van je geliefde. Senioren zijn ook nieuwsgierig naar datgene wat de jongeren bezig houdt. Ze gaan met de tijd mee en blijven niet aan de kant staan, maar verkennen ook de digitale snelweg. Ze maken gebruik van een computer, laptop of iPad. De senioren genieten van een uitstapje of etentje. Noaberstee blijft dé plek voor ontmoeting, informatie en gezelligheid. Een stee voor verbinding tussen noabers, boeren, burgers en buitenlui. Wilt u me laten weten wat u tot dusver heeft gemist en waar u behoefte aan heeft? We staan open voor uw ideeën. 

Ik hoop u woensdagmorgen, 15 januari 2014 tussen 09.00 en 11.30 uur te ontmoeten bie Noaberstee. 

Hartelijke groet,

Janna Hofstede,

Contactpersoon & coördinator Noaberstee

E-mail: jannahofstede@home.nl

Telefoon: 050-302 2475

Vanmorgen bepakt en bezakt richting dorpshuis Trefpunt. Tijdschriften, heerlijke koeken, kerst- en chocoladekransjes, maar ook oude boeken. Een paar van die boeken kreeg ik ter inzage van Lucie. Het zijn kerstboekjes van haar vader Jan Derk Slachter. Exemplaren uit de oorlogstijd, die haar vader als kind tijdens kerst cadeau had gekregen. Ook een aantal heel oude kerstkaartjes doen herinneren aan zeer vervlogen tijden. Prachtig! Ik leg het neer op de tafels in onze mooi versierde ruimte. Een mooi versierde en verlichte kerstboom op het podium, mooie bloemstukjes op tafel, takken met lichtjes en mooie gedekte tafels voor ons kerstdiner. Een heerlijk warme en gezellige entourage, die de sfeer van deze ochtend alleen maar ten goede komt.

Net als vorig jaar, heeft  Roelf Jansen, de oudste oorlogsveteraan van Thesinge, een prachtige kerstkaart ontvangen van minister van Defensie, Jeanine Hennis-Plasschaart. Een dankbaar gebaar van de eerste vrouwelijke minister van Defensie, dat door Roelf en de aanwezigen erg wordt gewaardeerd.

Vanmorgen leveren Roelie, Jacob en Hans een spontane bijdrage aan deze inloopochtend. Roelie heeft het boekje 'Da's aandere kovvie' van de Groningse schrijver Bert Uil meegenomen. Schiere verhoaln ien t Grunnings. Roelie leest een verhaal passend bij deze tijd, getiteld 'Kunstverlichting'. Een prachtig verhaal over Appie en Geeske Stainhoes. Jacob verrast ons met een kwis. Nu kunnen we laten zien hoe goed het is gesteld met onze algemene kennis. En dat blijkt aardig goed te zijn. Maar ook hier kan maar één zijn die er met de prijs vandoor gaat. In navolging van RTV-Noord, roepen we vanmorgen Albert Kalkwiek uit tot de 'kloukste Taisner'. Hans zingt met muziek, het prachtige lied 'Toen ik je zag', geschreven door Guus Meeuwis. Het was in 1997 de titelsong van de speelfilm All Stars waarin wijlen Antonie Kamerling de rol van 'Hero' speelde. En zo komt er een einde aan onze zeer gevarieerde en erg gezellige inloopochtend. Maar zoals eerder al aangekondigd, dit is nog niet alles. Aansluitend aan deze ochtend gaan we net als vorig jaar, het jaar 2013 afsluiten met een kerstdiner.

Rond twaalf uur komt onze kok Clara van Zanten binnen met de eerste gerechten. Langzamerhand verspreiden de heerlijke geuren zich door Trefpunt, en bij het zien van al het lekkers loopt het water ons in de mond. We schuiven aan de mooi gedekte tafels en openen ons kerstdiner. Voor onze eerste gang heeft Clara een heerlijke groentesoep gemaakt. Het hoofdmenu bestaat uit knoflook-peper krieltjes, witlof gerold in ham en kaas, komkommer-dille salade, heerlijke rollade, gehaktbal en zelfgemaakte championroomsaus. Als nagerecht verrast Clara ons met kaneelijs en slagroom. Heeeeeeeerlijk. Wat hebben wij ontzettend lekker gesmuld. Het was ook dit jaar weer voortreffelijk Clara! Nu ik hier zo zit om dit stukje te schrijven loopt het water me weer in de mond. Mocht u op dit moment nog twijfels hebben over uw kerstmenu, dan is dit zeker een aanrader. Voor ingrediënten is een bezoekje aan de Agrishop in Garmerwolde misschien een welkome tip. Helaas ben je voor een heerlijke rollade van oud dorpsgenoot Pieter Havinga te laat. Vanaf volgend jaar zijn ze weer te bestellen en die moet je zeker eens proeven. Clara, ook op deze plaats wil ik je namens alle aanwezigen, nogmaals HARTELIJK BEDANKEN voor alles wat je voor ons hebt gedaan. Speciaal voor ons heb je vrij genomen om ons een overheerlijke kerstdiner voor te schotelen. Dat is je prima gelukt en wordt door ons allemaal erg gewaardeerd. DANKJEWEL.

Hoewel dit onze laatste inloopochtend is, kom ik dit jaar nog één keer bij je terug.

Dag.

Het is vanochtend een kleine wereld. Door de mist geen prachtige vergezichten. We moeten het doen met zeer beperkt zicht en proberen te genieten van de dingen die we wél kunnen waarnemen. Het weer heeft gelijkenissen met ons leven. Soms volop zonneschijn. Een andere keer gooit een wolkje roet in het eten of blijft het dagenlang grauw en grijs. Zowel wat de natuur betreft als in ons leven, kan het soms aardig stormen. Maar ook een donderslag bij heldere hemel is ons helaas niet vreemd. Gelukkig komt er na regen ook weer zonneschijn, alhoewel we dat op het moment zelf, niet altijd willen en kunnen geloven. Nu ik dit zo schrijf denk ik terug aan een telefoontje van gisteravond, rond kwart voor tien. Het was een ontroerend telefoontje, die diepe indruk maakte. Een telefoontje die je nachtrust aardig op de kop zet, maar in geen verhouding staat tot datgene wat ik hoorde. Hier past alleen, oprechte stilte.

Soms blijft de mist in je hoofd zo lang hangen, dat je niet meer kunt geloven dat het ooit zal optrekken. Het wordt zelfs steeds mistiger. Je blijft je focussen op datgene wat er even niet is, de vergezichten. En ondertussen kun je niet genieten van datgene wat er nog wél is. Je ziet het niet! Hoe goed je zelf en je naasten ook hun best doen. Het wordt teveel en het leven begint pijn te doen. Zo'n pijn, dat je het niet meer kunt verdragen en je voor jezelf maar één uitweg ziet. Vertwijfeld blijven we achter en vragen ons af, hoe verder? 

Dat de Verzoamelstee méér is dan gezellig koffie drinken of een computertraining, was mij al langer duidelijk. Vanmorgen hebben we samen weer ervaren, dat de Verzoamelstee ook een plek is voor het échte leven. Voor óns leven. Een leven vol vreugde en verdriet. Een leven met volop zonneschijn, maar ook van donder en bliksem. Een leven dat niet altijd over geplaveide wegen gaat. Een leven waarvan we het program niet kennen. 

Ons eigen programma voor volgende week kennen we wel. We gaan het jaar afsluiten met een kerstdiner. Clara gaat weer heerlijk voor ons koken. Na afloop van de inloopochtend kunnen we rond kwart over twaalf aanschuiven aan een mooi gedekte tafel, om samen te genieten van het kerstdiner.

In de komende tijd leven we mee met de mensen die verscheurd zijn door verdriet en in stilte bereiden we ons voor op volgende week woensdag. 

Dag. 

Vanmorgen weer richting dorpshuis Trefpunt voor de wekelijkse inloopochtend. Buiten is het grauw, triest en koud, maar gelukkig is het binnen behaaglijk warm. De senioren hebben de weg naar de Verzoamelstee weer gevonden. Maar niet alleen de senioren. Truus en Lucie zijn deze ochtend ook opnieuw van de partij. Beide dames hebben de smaak te pakken en genieten van de verhalen, gezelligheid, koffie en traktatie. Omdat we graag een foto willen bij de verhalen in de komende G&T, is ook gelegenheids fotograaf Bertho aanwezig. Zal Bertho, in navolging van de dames, dit jaar nog weer langskomen? Mocht je nog twijfelen dan kan ik je misschien overhalen door te zeggen dat we de komende twee keer geen heerlijke pepernoten en banketstaaf, maar taart bij de koffie hebben! En daar is alle reden voor. Maar later meer daarover.

Het was vanochtend aan de stamtoafel toch zo'n gekwebbel, dat ik niet alle verhalen heb meegekregen. De een zat te praten met de buurman, een ander met de overbuurvrouwen en zo nu en dan hoorde je iemand schaterlachen of roepen om koffie. Gezellig was het! 'k Heb nog wel een verhaaltje meegekregen over een Sinterklaasfeest. Vroeger als kind wilde ze ook graag zwarte Piet zijn. Haar hele gezicht had ze geschminkt met zwarte schoenpoets. Zo ging ze ook het dorp in. Het was prachtig! Totdat........totdat ze een echte zwarte Piet tegenkwam en huilend op de vlucht sloeg. Dit soort verhalen is genieten. Hoeveel kinderhartjes zullen er deze dagen sneller kloppen?

Mijn hart klopt wel sneller, maar dat heeft andere oorzaken. Gelukkig zijn er vanmorgen verstandige ouderen, die wijze woorden spreken. "Als je iets schrijft over de Verzoamelstee of Noaberschap in Thesinge, is bronvermelding wel op z'n plaats". "Zeker als je ook nog informatie of een verslag van derden gebruikt".

Ik zou zeggen, wie de schoen past, trekke hem aan! Voor de goede orde, dit is niet van toepassing op Truus, Lucie of andere redactieleden van de G&T.

Tot volgende week.

Dag.

Zoals afgesproken waren Truus en Lucie afgelopen week ook weer present tijdens de inloopochtend. We zaten goed op onze praatstoel en hopelijk hebben de dames voldoende materiaal voor een mooi artikel in het kerstnummer van de G&T. Trouwens, als jullie nog een keer willen aanschuiven, dan is dat geen enkel probleem hoor. Jullie zijn altijd van harte welkom! Om jullie het gras niet voor de voeten weg te maaien besteed ik hier geen aandacht aan alle verhalen die we hebben gehoord. Het was erg gezellig en wat hebben we vorige week gelachen. Heerlijk! 

Vanmorgen ging het er wat serieuzer aan toe. Dat er in een week, ja zelfs binnen een dag, heel wat kan gebeuren waardoor het lachen je vergaat, blijkt wel uit de persoonlijke verhalen. Als kanker, hart of vaatziekten je familie binnensluipen, dan word je even stil. Het hoeft je dan nog niet eens persoonlijk te treffen, om toch in verwarring te raken. Wat is het dan mooi dat er mensen zijn die rondom een patiënt willen staan. Die hun helpende hand toereiken aan man, vrouw, kind, ouder, broer of zus. Die helpen, daar waar ze kunnen. En wat is het dan fijn dat wanneer je het wilt delen, er ook op een inloopochtend alle ruimte is voor verhalen die je emotioneel raken. Samen met de senioren weten we maar al te goed, dat ieder huisje z'n kruisje heeft. Maar eigen verdriet voel je voor honderd procent. Ik ken mensen die zeggen: "Jouw gevoel, daar kan ik niets aan doen, dat kan ik niet veranderen". Mensen die dit zeggen, zijn niet écht in jou geïnteresseerd en nemen je niet serieus.Volgens mij kun je wel degelijk iets doen aan iemands gevoel. Naar mijn idee hebben deze zelfde mensen, geen empathie! Hun inlevingsvermogen is ver te zoeken en ze kunnen zich niet verplaatsen in de emoties van anderen. Zonder empathie wordt echte communicatie heel erg moeilijk en een conflict is dan gauw geboren. Maar goed, gelukkig heb ik ook ervaren dat je meer aankunt dan je van te voren denkt. Dat je kracht naar kruis ontvangt. Hopelijk mogen niet alleen de zieken, thuis of in het ziekenhuis, maar ook hun naasten dit ervaren. Ik wens allen, daar waar mogelijk, van harte beterschap. En veel sterkte aan allen die leven tussen hoop en vrees. Weet dat er aan jullie wordt gedacht. Ook op een inloopochtend van de Verzoamelstee.

Dag.

18 december, 12.00 uur, dorpshuis Trefpunt 

De Verzoamelstee gaat net als vorig jaar, ook 2013 feestelijk afsluiten.

Woensdagmorgen 18 december kunt u na de inloopochtend, om 12.00 uur aanschuiven voor een heerlijk kerstdiner. Het menu is op dit moment nog niet bekend, maar dat het weer lekker wordt is wel zeker. Afhankelijk van wat u krijgt voorgeschoteld, zullen we proberen om de kosten zo laag mogelijk te houden. Meer dan 10 euro per persoon zal het niet worden.

U bent van harte uitgenodigd om deel te nemen aan het kerstdiner. Wel graag even vooraf aanmelden bij Janna Hofstede. Aanmelden kan tot 10 december op de inloopochtend, via telefoon 050-3022475 of mail

U bent van harte welkom! 

Hartelijke groet,

Janna Hofstede

Met veel plezier ga ik vanmorgen weer richting dorpshuis Trefpunt voor de wekelijkse inloopochtend. Het is een prachtige dag. Rustig weer en volop zonneschijn. Een lekker loopje, zo vroeg in de ochtend. Vanmorgen schuiven Truus Top en Lucie Kol bij ons aan. Ze zijn van harte welkom. Truus en Lucie zijn redactieleden van de Garmer en Thesinger Express en zijn voor het themanummer van Kerst 2013 op zoek naar verhalen. De Verzoamelstee leek hen daarvoor een mooie gelegenheid. Wát voor verhalen ga ik hier natuurlijk niet verklappen. Nog even geduld dus. We zijn nog lang niet uitgepraat en het is Truus en Lucie zo goed bevallen, dat ze volgende week weer aanschuiven. Ze horen graag nóg meer verhalen. Hopelijk zitten de bezoekers volgende week weer op hun praatstoel. Tot dan.

Dag.

Na vier bijzondere televisie-uitzendingen van “Ode aan de Doden” sluit de KRO de week voor Allerzielen af met de slotuitzending “Ode aan het Leven”. Heeft u het gezien op vrijdag 1 november? Een bijzonder warme uitzending vanuit de Laurenskerk in Rotterdam. De presentatie is in handen van Anita Witzier. Bekende Nederlanders, maar ook onbekenden vertellen liefdevol over hun overleden dierbaren. Ze steken een kaars aan, als ode aan het leven van hen die ze zo missen.

Voor wie steek jij een kaarsje op?

Al kijkend gaat er in mijn gedachten een film aan me voorbij uit vervlogen tijden. Flarden van momenten uit mijn leven die ik nooit zal vergeten. Hoewel ik hem niet heb gekend, denk ik aan mijn broertje Egbert (roepnaam Bert). Direct na zijn geboorte op 23 november 1954, bleek hij de aangeboren afwijking 'Spina bifida' te hebben. In de volksmond een 'open ruggetje' genoemd. Hij heeft slechts 3 weken mogen leven. Ik denk aan m'n moeder Lies die overleed toen ze pas 53 jaar oud was. Toen was ik 15. Nu al 2 jaar ouder. In gedachten zie ik m'n vader Jan. Hij overleed in 1988 op 66-jarige leeftijd. Ik zie m'n schoonzus Lia die overleed in 2004 en een jaar later haar man, mijn broer Kor. Weer een jaar later, het is inmiddels 2006 overlijden 2 maanden na elkaar onze 'ouders', tante Aaltje en oom Hans. Ik merk die avond dat ik een beetje rillerig begin te worden en doe de kachel een tandje hoger. Vele namen schieten door m'n gedachten. Van de mensen die mij vertelden dat ze een hersentumor hadden en niet beter zouden worden. Van de vrouw die met haar beide kleine kindertjes binnenkwam en me vertelde dat ze nog maar een paar weken te leven had. Overbuurkinderen Sandra en Remko. De man die doodziek bij me aan de balie kwam om persoonlijk afscheid van me te nemen. Van collega Arjan (36 jaar) en het levenloos geboren zoontje van een andere collega. En al die anderen, niet bij name genoemd.

De volgende dag kijk ik naar RTV Noord en zie een aankondiging van een documentaire. 'Het is precies vijftig jaar geleden dat het zwaarste verkeersongeval in de geschiedenis van Noord-Nederland plaatsvond. Een busje met studenten van de Kweekschool met den Bijbel uit de stad Groningen, botste bij Borger op een vrachtwagen. Acht van de tien inzittenden kwamen om het leven'.

Ik denk: 'Dat is het ongeluk waarbij dorpsgenoot Piet Holtman om het leven is gekomen'. De avond van 4 november zit ik opnieuw voor de buis. Deze keer om de aangekondigde indrukwekkende documentaire in alle stilte te bekijken. Er gaat weer van alles door mijn hoofd. Zijn ouders, broers, zus, vrienden, dorpsgenoten en medestudenten. Wat betekende dat voor hén in die tijd. We spreken dan van 1963. Maar ook, wat betekent het voor zijn, als enige nog in levend zijnde zus, mijn oud buurvrouw Aagtje Oudman-Holtman in deze tijd? Om vijftig jaar na dato, ontspannen en niets vermoedend te zitten kijken naar RTV Noord en ineens, niet van te voren ingelicht, onvoorbereid en onverwachts te horen krijgen dat er een documentaire op komt en je beelden ziet van de auto waarin je broer is verongelukt? Dat moet wel een hele impact hebben lijkt me zo. 'k Heb besloten om Aagtje te bellen en gisteren hebben we een heel fijn gesprek gehad. Dankbaar voor mijn telefoontje namen we afscheid. Haar broer mocht slechts 22 jaar oud worden. Wij steken een kaarsje op voor Piet Holtman. Maar ook voor haar man Frits.

Dat doen we ook voor oud dorpsgenoten Klaas Kuizenga en Klaas Robbe. Beide jongemannen kwamen in hetzelfde jaar,1963, om het leven bij een motorongeluk op de Afsluitdijk.

En voor alle, niet bij name genoemde overleden dierbaren.

Voor wie steek jij een kaarsje op?

Ik hoop dat alle nabestaanden die een dierbare hebben verloren, momenten kennen van fijne herinnering, waardoor ze hun levenspad kunnen vervolgen.

Ik sluit af met een gedichtje, waarvan de schrijver mij niet bekend is.

Zij die we liefhebben

gaan niet weg

Ze lopen naast ons

elke dag

Ongezien

ongehoord

maar toch bij ons

Oneindig dierbaar!

Vandaag is het weer zover. Woensdag, Verzoamelsteedag. Deze ochtend geen spreker van buitenaf, maar eigen inbreng. Spraakwatervallen vanochtend. De ene anecdote na de andere. En gelachen dat we hebben. Tranen van plezier biggelen over onze wangen bij het aanhoren van alle verhalen. De een nog mooier dan de ander. Zakdoeken komen tevoorschijn om de vreugdetranen weg te wissen. Geweldig, wat een plezierige ochtend! Persoonlijk heb ik wat herinneringen opgehaald aan de tijd dat ik nog bij de Rabobank werkte. Het was in de tijd dat ik werkte op verschillende (bij) kantoren. Ten Boer, Ten Post, Woltersum, Stedum, Lageland, in cafe de ijzeren klap en Westeremden had ik als mijn werkgebied. Ik ga terug naar de tijd van de gulden en eurocheques. Als je een grote aankoop deed of als aan het eind van de maand je rekening leeg was, schreef je een eurocheque uit om je boodsschappen te betalen. Je kon er een betaling meedoen tot een bedrag van 300 gulden en er zaten 20 in een pakje. 1 pakje eurocheques vertegenwoordigde dus een waarde van 6000 gulden! Voor een of andere zitting had je al gauw 30 pakjes bij je. Een totaalwaarde van 180.000 gulden! Daar kwam het contant geld nog bij en zo reisde je met een slordige 2 ton over de Groninger wegen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Als bankmedewerkers hebben we ons altijd gerealiseerd dat een eurocheque gelijk stond aan geld. Voor klanten was dit niet zo vansprekend. Het was op een donderdagavond dat ik tussen 19.00 en 20.00 uur zitting had in het dorpshuis van Westeremden. Zoals zo vaak nam ik na vijf uur m'n banktas mee naar huis. Ik ging eten en dan vertrok ik met opnieuw de banktas in de kofferbak van m'n auto. Ik ga via de Eemshavenweg, neem de afslag Stedum en zie tot m'n schrik allemaal politie staan. Gordelcontrole. Ik word staande gehouden door een aardige politieman. Hij ziet dat ik een brave autorijder ben en mijn gordel om heb. In de tussentijd gaat er van alles door m'n gedachten. 'Ik hoop niet dat hij in mijn kofferbak kijkt'. 'Hoe moet ik aantonen dat ik bij de Rabobank werk en op weg ben naar een zitting in Westeremden? Voor de tweede keer vraagt de agent: "mevrouw mag ik uw autopapieren nog even zien"? Op het moment dat de agent mij verder een hele plezierige avond wenst, slaak ik een zucht van verlichting. Morgen heb ik een mooi verhaal. 

Op een dag zat ik samen met collega Jan in Stedum. De geldautomaat moest worden gevuld, maar in Stedum hadden we daarvoor op dat moment geen geld. Geen nood. Weet je wat zegt Jan, ik zal bellen met Ten Boer (hoofdkantoor) of we daar tussen de middag geld kunnen halen. En dat kon. Om half een stapt Jan op z'n oude Zündapp en ik op het brommertje van z'n vrouw. Zo tuffen Jan en ik via Lellens richting Ten Boer. We verdelen de poen over twee plastic tassen en rijden op deze prachtige zomerdag weer terug naar Stedum. Dit zou nu ondenkbaar zijn. 

Prachtige verhalen uit vervlogen tijden waar ik nog vaak met heel veel plezier aan terugdenk.

En dan nu het verhaal van twee ondeugende jongeren. Ik ga geen namen noemen. Het begint als volgt. In de straat waar toendertijd het meisje woonde, stonden aan de overkant van de straat huizen. De overburen sloten 's avonds als het donker was nooit hun overgordijnen. Je had dus vrij inkijk. Het meisje had ondekt dat wanneer ze naar haar bovenkamertje ging, ze precies kon volgen wat zich in de kamer van de overburen afspeelde. Het mooiste was het tijdstip dat de overburen aanstalten maakten om naar bed te gaan. Een mooi ritueel. Ze staan beide in de kamer. Zie je ze voor je? Hij maakt de knopen van z'n blouse los en trekt hem uit. Daarna volgt z'n broek. Toen nog pantalon. Wat aan blijft is een lange onderbroek, warme hemd en sokken. Zij trekt haar jurk over haar hoofd en hij helpt haar te verlossen van haar korset met veters en baleinen. Dan verschijnen er twee borrelglaasjes op tafel en schenken ze zich een in. Ze genieten van hun natje en droogje en dan gaat het licht in de kamer uit. Tijd om naar bed te gaan. Het voorspel is voorbij.....Als het zover is dat het vriendje van het meisje bij haar thuis mag komen, moet hij dit natuurlijk ook zien. Hilariteit alom. Wat er zich verder die avond bij de overburen afspeelde weten we niet, evenmin als wat er die avond op het bovenkamertje bij het meisje afspeelde. Een ding is zeker, de tijd van onschuldig doktertje spelen hadden deze ondeugende jongeren al ruimschoots achter zich gelaten. 

Vanmorgen roept een alleenstaande vrouwelijke bezoeker: "Nou, dan sta je mooi in je hemd". Een adremme alleenstaande mannelijke bezoeker reageert daarop met de woorden: "En dat is een raar gezicht". 'k Weet het niet, die twee weten ook meer van elkaar dan wij denken.......hahaha

Ach, soms moet je het meemaken of zelf horen om de humor er van in te zien. Maar wat hebben wij vanmorgen gelachen. Heerlijk!

Dag.

Een heftige titel?! Voor degene die vanmorgen de themaochtend 'Brandveiligheid bij u thuis' hebben bezocht is nut en noodzaak van rookmelders heel duidelijk geworden. Vanochtend is Luc Oldenhof aanwezig. Luc is teamleider afdeling preventie van brandweer Stad en Regio Groningen, waar ook het korps van de Gemeente Ten Boer onder valt. Aan de hand van beelden geeft Luc een presentatie over brandveiligheid in huis.

Bedenk dat brand in een woning totaal anders is dan vreugdevuren!

Brand is vuur op een plaats waar het niet hoort. Brand ontstaat door drie componenten: brandstof, energie (warmte) en zuurstof. Ons huis staat vol brandstof. Denk hierbij aan je bank, kast of apparatuur. Door onvoorzichtigheid tijdens koken of een kaars die toevallig omvalt, ontstaat er door de inwerking van energie een brand. De lucht wakkert de brand aan. Haal je een van de drie componenten weg, dan is het uit.

Brandoorzaken

1. defect elektrische installatie / verkeerd gebruik elektrische installatie
2. broei/zelfverhitting
3. brandgevaarlijk handelen
4. roken
5. spelen met vuur

Een woningbrand ontstaat door een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Twee op de drie woningbranden ontstaan zelfs door menselijk handelen. Maar ook falende apparatuur kan een oorzaak zijn. Zo was er recent een  waarschuwing voor afwasmachines die te lang werden verhit en daardoor brandgevaar opleverden. En het lijkt wel, hoe meer kookprogramma's op tv, des te vaker vlam in de pan, aldus Luc. En wat dacht je van het brandgevaar van onjuist gebruik van stekkerdozen, pluizenfilter van een wasdroger of een vieze, vettige, stoffige afzuigkap? Maar wees ook op je qui-vive met het uitoefenen van je hobby. Een slijptol in de buurt van oplosmiddelen, vluchtige gassen en brandbaar vloeistof, is vragen om problemen. Rol ook altijd een kabelhaspel helemaal uit. Luc legt ook het brandgevaar uit bij onjuist gebruik van een elektrische deken. Ga je die opvouwen dan ontstaan er breukjes in de verwarmingsspiraal die uiteindelijk brand kunnen veroorzaken. Beter is het om die losjes op te rollen. Ook maakt Luc ons duidelijk dat het niet verstandig is om tv's langere tijd in de  standby stand te zetten. Zet em gewoon uit! Dat vettige stofdeeltjes en warmte niet samengaan blijkt uit z'n verhaal over een stofzuiger in een chinees restaurant. Nut en noodzaak van rookmelders is ons deze ochtend méér dan duidelijk geworden. Rookmelders redden mensenlevens!

Voor mensen die gebruik maken van een open verbranding, zoals gaskachels, geyser en/of badboiler is, naast een rookmelder, ook een koolmonoxidemelder het overwegen waard. 

Enkele tips om brand te voorkomen

1. Koop deugdelijke apparaten met een  CE-markering
2. Lees altijd de gebruiksaanwijzing van elektrische apparaten
3. Maak apparaten schoon, stof- en vetvrij. (zoals: wasdroger, stofzuiger, afzuigkap, frituurpan, broodrooster) Een schoon huishouden voorkomt brand.
4. Doof kaarsen als u "even" weggaat
5. Zet wasmachine, droger, tv, computer uit voordat u het huis verlaat
6. Zet tv niet in de standby stand
7. Plaats een halogeenlamp of andere verlichting niet te dicht bij je gordijnen
8. Een uiltje knappen, even dommelen op bank, in stoel of bed gaan niet samen met roken 
9. Let op (klein)kinderen, zij kopiëren je gedrag
10. Laat kaarsen niet onbeheerd of in de buurt van (klein)kinderen branden
11. Laatste tip: neem een kijkje op de site 'wat doe jij bij brand'  Lees meer, bekijk de filmpjes en doe de brandveiligheidstest

Bij een daadwerkelijke brand is rook het ergste. Rook is sneller én dodelijker dan vuur. Plaats daarom NU een werkende rookmelder en maak een vluchtplan! Rookmelders laten je niet stikken! 

Mocht je onverhoopt toch te maken krijgen met brand, blijf dan zo laag mogelijk bij de grond. Daar heb je namelijk het meeste zicht en zuurstof en is de temperatuur het laagst. 

• Blijf vooral rustig
• Breng huisgenoten in veiligheid
• Hou deuren en ramen gesloten om te voorkomen dat de brand zich verspreid
• Vlucht volgens je vluchtplan en blijf laag bij de grond.
• Bel 112

Brandveiligheid bij u thuis. Het is NU tijd om daar over na te denken!

Luc Oldenhof heeft ons deze ochtend de ogen ge-opend. Duidelijk en met sprekende beelden heeft hij op een zeer plezierige manier invulling gegeven aan deze zeer zinvolle informatieve ochtend. Nogmaals HARTELIJK DANK aan Luc en brandweer Stad en Regio Groningen.

Wordt vervolgd!

Tot volgende week.

Dag

Vanmorgen hebben we bezoek van onderzoekster Eveline Hage. In het voorjaar van dit jaar hebben alle 65 plussers in Thesinge een Verzoamelstee-vragenlijst ontvangen. Sommigen hebben hem ingevuld en anderen juist niet. Eveline haar onderzoek gaat over computer gebruik en contact met elkaar. Deze ochtend vertelt Eveline wat die twee met elkaar te maken hebben. Maar ook waar ze de Verzoamelstee-vragenlijsten voor gebruikt komt aan de orde. Sommige resultaten van het onderzoek wekt bij de een verbazing, terwijl een ander er niet van opkijkt. Voor vragen is er deze ochtend ook alle ruimte en worden beantwoord door Eveline. Het is een gezellige informatieve ochtend waar we tevreden op terugkijken. We bedanken Eveline voor haar presentatie en wensen haar succes met het onderzoek.

Volgende week, 30 oktober 10.00 uur komt Luc Oldenhof van de brandweer 'Stad en Regio Groningen' voorlichting geven over 'brandveiligheid bij u thuis'.

Net als altijd is iedereen weer van harte welkom.

Tot volgende week.

Dag.

Vanmorgen gewekt door Radio Noord. "Nieuwe functie Rehwinkel bestaat niet". Ik zet mijn wekkerradio uit en stap met m'n goede been uit bed. Als ik naar buiten loop om de vuilcontainer bij de weg te zetten zie ik rechts, boven de stad, donkere wolken. Is dit een voorbode van wat er vandaag over Peter Rehwinkel via de media naar buiten komt? Gelukkig zie ik linksvoor de zon opkomen. Volgens mij wordt het een prachtige dag. Dat kan ook toch niet anders. Het is per slot van rekening woensdag, Verzoamelsteedag!

Tijdens de inloopochtend blijkt dat het nieuws ook is doorgedrongen tot de huiskamers van de senioren. Rehwinkel, Meijerman, Gemeente Ten Boer onder curatele van het Rijk, verhoging OZB, hennepkwekerijen. Genoeg gespreksstof. En dan hebben we het vanmorgen nog niet eens gehad over de jaarlijks oplaaiende discussie over 'Zwarte Pieten'. En zelfs in deze donorweek hebben we niet gesproken over 'donor ja of nee'. Ook niet over de aandacht van de Nederlandse Stomavereniging over het diftar-systeem voor stomamateriaal. Voor luiers en incontinentiemateriaal stellen gemeenten soms aparte containers beschikbaar, maar voor stomamatariaal? De Nederlandse Stomavereniging wil graag dat alle gemeenten een compensatieregeling gaan invoeren. Nooit bij stil gestaan eigenlijk, maar voor stomapatiënten wel degelijk een punt van aandacht.

Denk nu niet dat het er vanmorgen alleen maar serieus aan toeging. Welnee. Politiek is humor!? En het ging vanochtend ook over 'potjes kriegn', slootkroebertje, ex als Buurtzorger en man/vraauw beder om verlegen aans mit verlegen. Met een dikke vette knipoog vraag ik me nu toch stilletjes af wanneer het eerste blooper filmpje over Rehwinkel, Meijerman, Gemeente Ten Boer of wellicht de Verzoamelstee verschijnt. 

Volgende week, 23 oktober, het serieuzere werk. Om 09.30 uur gaat Eveline Hage haar onderzoek toelichten. En een week later, 30 oktober 10.00 uur, komt Luc Oldenhof een presentatie geven over 'Brandveiligheid bij u thuis'. Neem voor meer informatie een kijkje op de activiteitenkalender.

Net als altijd is iedereen van harte welkom!

Tot volgende week.

Dag.

30 oktober, 10.00 uur, dorpshuis Trefpunt

In oktober zijn de brandpreventieweken. De Verzoamelstee wil daar graag aandacht aan schenken en heeft daarom contact gezocht met de brandweer 'Stad en Regio Groningen', waar ook het korps van de Gemeente Ten Boer onder valt.

Er wordt van ons verwacht, dat we steeds langer zelfstandig in onze eigen woning blijven wonen. Dat we zelfredzaam zijn en onze eigen boontjes doppen. Allemaal mooi gezegd, maar laten we daarbij de brandveiligheid niet vergeten. In Nederland ontstaan er nog altijd 20 woningbranden per dag. Jaarlijks raken 600 mensen gewond, voornamelijk door inademen van rook.

Hoe brandveilig woont u?

Wij willen u graag uitnodigen voor de voorlichtingsbijeenkomst 'Brandveiligheid bij u thuis' op woensdagochtend 30 oktober, 10.00 uur in dorpshuis Trefpunt.
Luc Oldenhof, teamleider afdeling preventie van brandweer Stad en Regio Groningen, zal mede aan de hand van beelden een presentatie geven over brandveiligheid in huis.
Luc zal niet alleen brandpreventietips geven, maar zal ook vertellen over nut en noodzaak van rookmelders, en wat te doen als er tóch brand ontstaat.

Brandveilig wonen wil toch iedereen?

We hopen u te ontmoeten op 30 oktober.

Vriendelijke groet,
Janna Hofstede, Verzoamelstee medewerker
Mede namens Luc Oldenhof, Teamleider afd. preventie van brandweer Stad en Regio Groningen.