Voor de oud Thesingers geen onbekenden en dat bleek ook wel toen men elkaar zag. "Moi Aaltje, hou ist?" "Moi Hinderikus, moi Roelf". "Dus u woont in het huis van oom Jan en tante Trui, wat leuk". Voor Hinderikus en Aaltje was deze ochtend meer dan een demonstratie wilgentenen vlechten geven. Het was ook oude bekenden ontmoeten en kennis maken met, voor hen, nieuwe Thesingers. Onder het genot van een kopje koffie of thee kwamen de verhalen los.

Maar.....hoe zit dat eigenlijk met wilgentenen vlechten? Als eerste verteld Aaltje ons iets over de griendbouw. Hoe zwaar het werk is en dat mannen vroeger een week van huis waren om in de grienden te werken. Gelukkig blijft Hinderikus dichter bij huis, want hij verbouwd zijn eigen wilgentenen achter de boerderij. Eerder haalde men de takjes voor vlechtwerk bij de teenboeren in het Zuid-Hollandse Schoonrewoerd. Samen met vriend Ad Langereis, heeft Hinderikus het oude ambacht geleerd in Alblasserdam. Als het een keer tegen zat zei hun leermeester: "Blijven vlechten!" En, "dit moet je altijd goed onthouden, voor twee, achter één".

Er zijn 500 verschillende soorten tenen, waaronder Belgisch rood en Frans geel.Ook de rode kornoelje, die sommigen wel in de tuin hebben, kun je prima gebruiken voor vlechtwerk. Op deze manier kun je ook werken met verschillende kleuren. Ik kan hier nog veel vertellen,maar dat ga ik niet doen.