De geschiedenis van Thesinge is onlosmakelijk verbonden met het klooster Germania wat hier eens heeft gestaan. De oudste, officiële, vermelding van het klooster is van 1283. In de kroniek van Emo en Menko van het klooster Wittewierum wordt in dat jaar de abt Menard(us) van Thiasingacloster genoemd. De stichting van het klooster door Hathebrand, honderd jaar eerder, is niet te bewijzen, maar aanneembaar. Het belangrijkste bewijsstuk, de Vita Sancti Hathebrandi, is echter grotendeels verloren gegaan. Een onnauwkeurige, 18e eeuwse transcriptie vermeldt het klooster Germerawald. Germania zou daar dan een latinisering van zijn. De Vita Sancti Hathebrandi, het levensverhaal van Hathebrand, in twaalf delen, is zeer waarschijnlijk pas na zijn dood geschreven, maar er is niet meer te achterhalen wanneer. In 1183 werd het moederklooster Feldwerd gesticht. Het laatste deel van de Vita Sancti Hathebrandi is aangevuld met een lijst van abten van Feldwerd, met jaartallen, lopende van 1183 tot 1198. Met gaat ervan uit dat het klooster van Thesinge in deze periode is gesticht.

Na 1400 werd in officiële geschriften het klooster niet meer aangeduid met de Latijnse naam Germania, maar wordt de naam Thiasingacloster gebezigd. Vanaf dit moment is de dorpsnaam Thesinge een feit. Ten tijde van de stichting van het klooster moet het stichtingsgebied een moerassige veenstreek zijn geweest, enigszins te vergelijken met het huidige buitendijkse kweldergebied in de buurt van Noordpolderzijl.
Tijdens de restauratie van de Kloosterkerk in 1973 bleek dat de kerk was gebouwd op houten palen, die tot in het grondwater waren geheid. Op telkens twee palen naast elkaar werd door de bouwers een boog gemetseld en daarop rustten de muren van de kloosterkerk.

Sinds 1971 is de Stichting Oude Groninger Kerken eigenaresse van de kloosterkerk. Zij ziet het als haar taak prachtige, historisch belangrijke gebouwen zoals deze zo goed mogelijk te restaureren en te conserveren. Het meest recente staaltje van goede zorg moge blijken uit de afhandeling van de schade die dit jaar (2013) ontstond, toen er een brandje uitbrak op de zolder van de kerk. Niet alleen werd de directe schade hersteld en alles schoongemaakt, maar werden alle elektriciteitsvoorzieningen aangepast aan de moderne tijd.
In 1972 was zij ook de opdrachtgeefster tot een indrukwekkende restauratie. Deze was dan ook hard nodig: de sluitmuur – daar waar de ingang is – was aan het verzakken, dak en metselwerk moesten dringend worden nagekeken en waar nodig hersteld, kortom een waslijst aan aandachtspunten.

Kloosterkerk met moestuin, voor de restauratie

Inrichting kloosterkerk voor de restauratie

Roelie Dijkema, vrouw Diekemoa.

Op 7 april 2012 werd het erelid van de Vereniging voor Dorpsbelangen Thesinge, 80 jaar. Een dame met pit, nog steeds erg betrokken bij het dorp en erg actief. We noemen even Thomasvoar en Pieternel, het verwelkomen van nieuwe bewoners, de fietstocht, klaverjassen, soms schrijft ze wat voor de G&T... geweldig. Het interview met Roelie, al een tijdje geleden afgenomen, kunt u hier lezen. Interview Roelie Dijkema.doc

Overlijdensbericht
Zondag 27 september 2020 is Roelie Dijkema overleden op 88-jarige leeftijd. Hoewel zij de laatste jaren in Ten Boer woonde, is ze altijd Thesinger gebleven.

Afscheid
Het dorp nam, de coronamaatregelen respecterend, afscheid met een indrukwekkend eerbetoon. RTV Noord maakte hiervan een mooie reportage

In de Kloosterkerk hangt deze kopie van een kaart van Thesinge uit 1834. Een lijst met nummers en namen correspondeert met nummers op de kaart en geeft zo een beeld van de toenmalige bewoning. Als u een print van de kaart met de verwijzingen zou willen hebben kunt u altijd contact opnemen met de historische commissie.

Journalist Karin Sitalsing schreef een mooi artikel over de sluiting van 'ons' Jopje (Volkskrant 30-08-2010).
Klik hier voor de pdf.

Eerste bewoning kan geplaatst worden in de eerste paar eeuwen n. Chr. In de Kapelstraat zijn in een sleuf, gegraven voor het aanleggen van riolering, zaden gevonden van vlas en hennep. Hennep deed als cultuurplant in Nederland pas zijn intrede vanaf het begin van onze jaartelling. Verder onderzoek van de sleuf duidde op veenontginning omstreeks de 11e en 12e eeuw. Ook zijn er diverse aardewerkfragmenten gevonden, waarvan de oudste dateren uit de 12e en vroeg-13e eeuw.

interessant spoor
Het meest interessante spoor was een zes meter brede kuil, die naast mest- en kleilagen vermalen eikenschors bevatte. Dit eikenschors, run geheten, werd gebruikt voor het looien van leer. Aan de run werd water toegevoegd en dit mengsel werd in dikke lagen op dierenhuiden gesmeerd om ze te looien. Het eindproduct was een stug soort leer, dat werd gebruikt voor het maken van zolen. Het soepele bovenleer werd gelooid met o.a. mest.
In de kuil lagen diverse resten leer. De grondsporen zijn gedateerd tussen de 12e en 13e eeuw.