De geschiedenis van Thesinge is onlosmakelijk verbonden met het klooster Germania wat hier eens heeft gestaan. De oudste, officiële, vermelding van het klooster is van 1283. In de kroniek van Emo en Menko van het klooster Wittewierum wordt in dat jaar de abt Menard(us) van Thiasingacloster genoemd. De stichting van het klooster door Hathebrand, honderd jaar eerder, is niet te bewijzen, maar aanneembaar. Het belangrijkste bewijsstuk, de Vita Sancti Hathebrandi, is echter grotendeels verloren gegaan. Een onnauwkeurige, 18e eeuwse transcriptie vermeldt het klooster Germerawald. Germania zou daar dan een latinisering van zijn. De Vita Sancti Hathebrandi, het levensverhaal van Hathebrand, in twaalf delen, is zeer waarschijnlijk pas na zijn dood geschreven, maar er is niet meer te achterhalen wanneer. In 1183 werd het moederklooster Feldwerd gesticht. Het laatste deel van de Vita Sancti Hathebrandi is aangevuld met een lijst van abten van Feldwerd, met jaartallen, lopende van 1183 tot 1198. Met gaat ervan uit dat het klooster van Thesinge in deze periode is gesticht.

Na 1400 werd in officiële geschriften het klooster niet meer aangeduid met de Latijnse naam Germania, maar wordt de naam Thiasingacloster gebezigd. Vanaf dit moment is de dorpsnaam Thesinge een feit. Ten tijde van de stichting van het klooster moet het stichtingsgebied een moerassige veenstreek zijn geweest, enigszins te vergelijken met het huidige buitendijkse kweldergebied in de buurt van Noordpolderzijl.
Tijdens de restauratie van de Kloosterkerk in 1973 bleek dat de kerk was gebouwd op houten palen, die tot in het grondwater waren geheid. Op telkens twee palen naast elkaar werd door de bouwers een boog gemetseld en daarop rustten de muren van de kloosterkerk.

Het handschrift “Ommelands Eer”
Van Pater Franciscus Mijleman S.J.
Missionaris der Ommelanden
1639 – 1667

Het vierde kwart van de zestiende eeuw was voor het Thesinger klooster Germania een zware tijd. In de jaren tachtig van die eeuw werd het klooster drie maal overvallen. In 1581 werd na een overval door de geuzen een aantal nonnen in gevangenschap weggevoerd; in 1582 is er sprake van plundering door Spaanse soldaten en in 1584 werd het klooster na een overval vrijwel geheel verwoest. Tien jaar later vindt op 22 juli de Reductie van Groningen plaats: de capitulatie van de stad Groningen voor het leger van Maurits van Oranje en Willem Lodewijk van Nassau-Dillenberg; het luidde de overgang in van Stad en Ommelanden naar het nieuwe protestantse bewind, gevolgd door de onteigening van alle bezittingen van de Rooms Katholieken.

geschreven te Thesinge (Rijksarchief Reg. Feith 1500, 54)

Rond 1840 vond een zekere Ds. P. Boeles uit Noorddijk als kaftvulling in een boek een document dat geregistreerd staat als “Fragment eener Kroniek, geschreven te Thesinge”. Het zijn slechts twee velletjes met tekst, waarin verslag wordt gedaan van allerlei oorlogshandelingen en wapenfeiten in onze regio in de 16e eeuw. Deze toevalstreffer wordt bewaard in het Groninger Archief.

Dr Boeles
In Noorddijk, bij Lewenborg staat een prachtige kerk. Op het kerkhof is een gietijzeren grafmonument te vinden ter nagedachtenis aan Dr. P. Boeles (1795 – 1875), predikant en publicist. Hij vertaalde delen van het Nieuwe Testament in het Fries en verzamelde materiaal voor een Groninger dialectenwoordenboek, dat werd gepubliceerd onder de titel “Idioticon Groninganum”.

28 oktober 2003 is alweer een tijdje geleden. Het was de datum waarop in de Universiteitsbibliotheek van de Rijksuniversiteit Groningen het publiek kon kennismaken met een nieuwe aanwinst: een rijk gedecoreerd manuscript, dat rond 1500 in het klooster Germania in Thesinge was vervaardigd.
Het handschrift is een op perkament geschreven gebedenboek in het middelnederlands.

Het opent met de getijden (=gebeden op vaste tijdstippen) tot alle heiligen. Dan volgen een serie gebeden, ingedeeld volgens het kerkelijk jaar – van Kerstmis tot Pasen – en enige reeksen gebeden tot een groot aantal heiligen. Het gebedenboek telt 138 bladen en is 11 x 16 cm groot. De randversieringen zijn de ‘vingerafdruk’ van het manuscript. Ik citeer Prof. Dr. Jos Hermans: “Een Gronings handschrift herken je aan ’t penwerk, aan de kriebellijntjes in de marge, zeg maar het getierelier in de marge.” De illustrator is waarschijnlijk de non Stine Duthmers, hoewel in een vergelijkbaar ander getijdenboek (Groningen, UB Hs. Add.274) ook de naam ‘Frans Maler’ wordt genoemd. Prof. Hermans suggereert een taakverdeling.

De kloosterkerk wordt aangeduid met de benaming Felicitaskerk - op een blauw bordje, links van de deur. Een onjuiste benaming, want het suggereert een type kerk. Het zou beter zijn geweest te vermelden dat de kloosterkerk aan de H. Felicitas is gewijd. Pas eind vorige eeuw is bekend geworden dat zij de patroonheilige van het klooster Germania was.