Een koe kijkt me aan, ik zou kunnen zeggen: nieuwsgierig, maar waarschijnlijk registreert hij slechts een bewegend object, denkt niet: wat is er met die vrouw? Waarom is ze zo slordig gekleed, in die oude regenjas, snel van de kapstok gerukt, met dat dunne haar, slecht gekapt? 

Wolken drijven voorbij, een stel zwaluwen scheert boven het gras, over de rand met margrieten. Tussen mij en het dorp strekken de weilanden zich uit, maken zich breed. Straks ga ik terug langs de grote boerderijen. Wat een ruimte heb je hier, nog elke dag laaf ik me daaraan. Een rondje Klunder, na ruim zeven jaar ben ik er nog niet achter waarom het zo heet. ‘Wait ‘k nait,’ De buurvrouw haalde haar schouders op, ‘is gewoon zo’. De mensen hier laten me met rust, maar dat betekent niet dat ze er niet voor me zijn. Alle rondjes met Bob betekenden even zovele praatjes met mijn buren. De kinderen, de dieren, het weer, veranderingen aan huis en erf, het leven vult zich. Vrijwel nooit ging het over het werk, in het begin zat ik nog elke dag bij een verzekeringsmaatschappij in de stad, maar ik kreeg steeds minder uren. Feitelijk was het één groot aftellen: kinderen uit huis, man weg, geen geld meer voor de tuinman, voor het huis, geen handen genoeg.

Over een boerenerf de weg op, naar rechts, terug langs beuken van zeker meer dan honderd jaar oud, achterom door een wirwar van straatjes en tuintjes. Bobs tong hangt uit zijn bek. We zijn er bijna. Normaal gaat hij harder lopen maar misschien heeft hij het ook gezien, het ding dat gisteren gekomen is, en wil er niet naar terug. Ik trek hem mee. Achter ons hek bloeien vrouwenmantel, campanula’s, brandende liefde, vingerhoedskruid, ooievaarsbekjes. Nooit kreeg ik ze in het gareel maar ze bloeiden elk jaar, vanaf het begin. Te midden van mijn planten staat het, een felrood bord met witte letters: te koop. Het nummer van de makelaar eronder.

‘Dat is ja schaande,’ zei de buurvrouw, die direct nadat de makelaar vertrokken was aan het hek stond. Ze keek me niet aan, maar gaf me de helft van haar net geplukte bonen.

 © 2015 - Sanneke van Hassel

Voor informatie over Sanneke: zie sannekevanhassel.nl