Moi,
WELKOM bie NOABERSTEE.
Mooi dast hier eem (weer) een kiekje nemst om mien stukje te lezen.
Struun ook es eem rond op dizze website. Dieverdoatsie genog hè ien Taisn. 
Oké geen supermarkt, winkels, bank of postkantoor, maar dat hindert ons niet hoor. Leefbaarheid en levendigheid in Thesinge zit in vele andere dingen! 
'TAISN, WIE VIENT MOOI !' 

Vanmorgen tijdens de inloopochtend schuift Joke gelukkig ook weer aan. Fijn dat je er weer bent.
Twee bezoekers hebben hun verjaardag gevierd en het 'lang zullen ze leven' wordt ingezet. De heerlijke traktatie van Albert geeft een feestelijk tintje aan de ochtend. Dank je wel!

En toch........toch staan we vanmorgen ook even stil bij de gezinnen die geen reden hebben voor feestjes. Waar ziekte plaats maakt voor pijn, zorgen en verdriet. Of waar men verwacht of onverwachts, afscheid moet nemen van een dierbare. We wensen allen die het moeilijk hebben, veel sterkte. Weet dat er ook bij Noaberstee aan jullie wordt gedacht.

Ik vind het lastig om nu verder te schrijven over een ochtend waar we, ondanks alle berichten, ook veel plezier hebben gehad. 
We hebben elkaar vanmorgen weer vele verhalen verteld. Mooie verhalen die ons doen lachen, maar ook verhalen over razzia's in Zuidwolde en Bedum die sommigen opnieuw doen huiveren.
Ook komt het dagelijkse nieuws aan bod. Hoe serieus moet men het nieuws nemen? Lag het epicentrum van de laatste aardbeving eerst in Ten Boer, al gauw bleek dit Thesinge te zijn en als je de krant van vandaag moet geloven lag het epicentrum bij Garmerwolde. Wie weet met welke berichten ze morgen weer komen.
Gesprekken komen ook op de middenstand. Heden ten dage is er niets nieuws onder de zon. Vroeger, toen hier in Thesinge ook nog volop winkels waren, trokken velen er ook al op uit om bij de grote supermarkten hun boodschappen te halen. De goede te na gesproken. Niemand die de dorpswinkel kon missen, want wat was die handig voor een vergeten boodschapje. Maar daar kon je vroeger niet van leven en nu, anno 2014, ook niet. 
Bovendien, als je in deze tijd aan crowdfunding moet doen om bestaansrecht te houden, dan moet je je als ondernemer echt wel achter de oren krabben lijkt me. Maar dat zegt ook iets over bewoners, bestuurders en projectleiders. Oh wat is het prachtig. Een postkantoor in de supermarkt, er geld kunnen pinnen, afhaalpunt voor boeken en of medicijnen. Echt schitterend.
Maar van allen die het zo geweldig vinden is er maar één die zich het apelazarus werkt, zich zorgen maakt en besluit om aan crowdfunding te doen, en dat is de ondernemer. De rest zijn vaak mensen die uit eigen belang aan de zijkant toekijken en alleen meedeinen op successen. 

Lachend sluiten we de inloopochtend af. Ik lees oa een "Ikje" van Kees van Katwijk uit het boek '365 Ikjes' van Arjen Ribbens met foto's van Erik Klein Wolterink.

'Woonwagenkamp'  
In mijn spreekkamer, op de polikliniek gynaecologie, 
verschijnen een man en een vrouw, afkomstig uit het
woonwagenkamp. Hij houdt zijn bromfietshelm vast, als
was het zijn kostbaarste bezit.
De reden van de komst is een uitblijvende zwangerschap.
Ik kijk haar na en vraag aan de man of ik even de grootte 
van zijn testikels mag voelen. Hij laat het zonder morren
toe. Vervolgens spreek ik laboratoriumonderzoek af en
stel voor dat ook zijn zaad wordt nagekeken. Dan merkt 
hij aarzelend op: 'Eh, dokter, even voor de duidelijkheid,
ik ben niet haar man hoor, maar de enige in het kamp met
een brommer.'

Tot volgende week. Dan komt dorpsgenoot Irene Plaatsman vertellen over New York.

Dag.