Vandaag gaan we na afloop van de inloopochtend gezamenlijk eten. Op het menu staat 'dikke bonen met spek'. Mor veur t zover is, mon de 'bonde reuzen' eerst nog strupt worn. De 'strupers' zijn al vroeg aanwezig en in een mum van tijd is dit klusje geklaard. De keukenbrigade neemt het stokje over en vult de pannen met bonen en spek. Zo, dat staat alvast klaar en kan straks op het vuur.

Inmiddels is onze gast en dorpsgenoot Irene Plaatsman ook aangeschoven. We drinken eerst een kopje koffie en dan vertelt Irene ons een oud volksverhaal: "Het vrouwtje van Stavoren". Sommigen kennen dit verhaal en anderen horen het voor het eerst. Hoe dan ook, Irene weet ons allemaal te boeien. De manier waarop zij vertelt is zo bijzonder, zo beeldend, dat ze je helemaal meeneemt in het verhaal. Ze neemt ons mee naar de springlevende handelsstad Stavoren, waar we kennis maken met een hebzuchtige, zeer welgestelde en hoogmoedige koopmansweduwe. Zó hoogmoedig, dat ze haar bedienden opdracht gaf om aan iedereen bekend te maken dat ze voortaan alleen nog aangesproken wenste te worden als 'Vrouwe van Stavoren'. Het spreekwoord 'Hoogmoed komt voor de val' is zeker van toepassing op dit oude volksverhaal. Nogmaals hartelijk dank Irene dat je langs wilde komen om te vertellen. We hebben genoten van je vertelkunst. 

Zo, nu tijd om even de benen strekken. Het is prachtig zonnig weer en sommigen lopen even naar buiten. Even een luchtje scheppen en sterke verhalen vertellen op het terras. In de keuken is alles onder controle. Bonen en spek zijn bijna klaar en de tafel is inmiddels gedekt. Tijd om aan te schuiven en de borden te vullen. Eet smakelijk! 
"Ach man wat is dit toch weer lekker".
"En met elkaar eten is ook zo gezellig".
Na een heerlijk toetje en een afsluitend verhaaltje is het tijd om de boel weer op te ruimen. Het is weer gelukt om er samen een prachtige ochtend van te maken.






                                                                        











Tot volgende week. 
Dag.