Vanmorgen zit ik in het zonnetje te ontbijten. Over de landerijen trekt een donkere lucht met prachtige wolkenpartijen. Achter m'n huis loopt een haas en in m'n oude appelboom roffelt een specht er al lustig op los. Weer een mooi begin van de dag.

In dorpshuis Trefpunt wacht ik op de dingen die gaan komen. Alles staat weer klaar om elkaar, onder het genot van een kopje koffie, te ontmoeten. De een na de ander komt binnenwandelen en in korte tijd is het weer een gezellige drukte. Vorige week hebben we elkaar ook ontmoet, en vanmorgen is er opnieuw voldoende gespreksstof. "Wat voor werkzaamheden doen ze bij de school? Het is daar ja zo'n drukte." Het blijft gissen, want niemand die het echt weet.
Ook de ontvangen papiercontainer is onderwerp van gesprek. Wat je met de container moet is duidelijk, en voor sommigen een vooruitgang, maar of iedereen er nou zo blij mee is.

Helaas zijn er deze ochtend ook berichten waar we even bij stil willen staan. Vorige week is Siebolt, de zoon van een van de vaste bezoekers, getroffen door een herseninfarct. Naar omstandigheden gaat het redelijk, maar voor hem is nog een lange weg van revalidatie te gaan. We wensen hem en zijn familie veel sterkte.
En afgelopen maandag is na een afnemende gezondheid, dorpsgenoot Joop Blaauw overleden. We wensen zijn kinderen, kleinkinderen en verdere familie voor nu en de komende tijd veel sterkte. We hopen dat vele mooie herinneringen hen moed en kracht geven om hun levenspad te vervolgen.

Ja, en zo staat voor sommigen het leven ineens behoorlijk op z'n kop. Soms past alleen oprechte stilte.

Dag.