Het is een herfstachtige start van de dag. Grauw, motregen en een stevige wind. Maar dat mag de Noabersteepret niet drukken. In dorpshuis Trefpunt is het weer lekker warm en samen maken we er weer een gezellige ochtend van. Thuis heb ik wat voorbereidingen getroffen voor deze ochtend. Mijn goede humeur daalt een beetje als blijkt dat de techniek ons weer es in de steek laat. Jammer, maar niks aan te doen.
Flexibel als we zijn, bedenken we iets anders. Eén van de bezoekers heeft een oud behendigheidsspelletje bij zich. Hoe het heet weet ik niet en hoe ik het moet uitleggen, weet ik evenmin, maar ik doe een poging. Het is van dun ijzer of soortgelijk materiaal. Twee delen van verschillende grootte zitten in het midden aan elkaar, met daar omheen een losse ring. De uiteinden van de buitenste delen zijn breder dan de ring. De kunst is om de ring te verwijderen. Maar hoe? Als eerste mag ik het proberen. Verschillende manieren probeer ik uit, maar nee hoor, het lukt me niet. Zelfs niet met hulp van de buurvrouw. Het 'ding' gaat van hand tot hand. Het lijkt zo simpel, dit moet toch lukken. Maar dat valt toch vies tegen. Zelfs Trijn, voor wie het gisteravond nog een fluitje van een cent was, is het nu even goed nadenken. En warempel, uiteindelijk heeft ze het weer voorelkaar. Maar hoe het nu moet, weet ik nog steeds niet. Je moet em wel es weer meenemen Trijn. Het moet ons ook toch lukken!

Deze ochtend zijn we ook wel in de stemming voor een beetje humor. De laptop komt op tafel en ik zoek een filmpje op YouTube. Bellen naar de afhaal-chinees.

Tot volgende week.
Dag.